20241203

 

Dit is mijn nieuwe inzicht.

De realisatie van mijn verlichte staat in 2000 blijkt een innerlijk vrije ofwel lege staat te zijn (zie Zijn-1). Leeg van het ego en dus van gevoelens, van pijn, maar ook van de op 'hebben', op hechting/houvast, op voorwaardelijkheid gerichte ego-liefde. Nu blijkt dat mijn ontwikkeling vanaf 2000 uit het vullen met Zijns-liefde heeft bestaan waardoor nu Zijn-2 is gerealiseerd. De weg er naartoe voelde sterk als de weg naar het Paradijs en ontwikkelde zich dankzij het contact met een aantal vrouwen die oplopende niveaus van liefde in mij raakten en daardoor mijn zijn bepaalden. Eén van die vrouwen leek Eva te zijn. ik heb nog nooit zo'n sterke liefde gevoeld. Het werd zo sterk dat het bijna net zo ondragelijk was als het innerlijk Licht van Zijn-1 in 2000. Dus dat zegt wel iets. Maar was het realiseren van het Paradijs en daarmee de vrouw waarvan ik dacht dat het Eva was de eindbestemming van mijn spirituele ontwikkeling? Dat lijkt er niet op, want daarna kwam ik in contact met een vrouw die stond voor de Hemel op Aarde dat blijkbaar iets anders is dan het Paradijs. Het contact met haar maakte me bewust van het feit dat ik onbereikbaar was voor de ego-mensen. Ik meende dat die onbereikbaarheid hoorde bij de verlichte staat en dus vast stond. En dat het de bedoeling is dat de mensen naar mij, naar hun verlichte staat, moeten komen in plaats van ik naar hen zoals ze nog al eens wilden via de kritiek dat ik me in een ivoren toren of op een berg bevond. Want ik meende niet naar hen te kunnen komen omdat ik dan terug moest in mijn ego. Dat bleek niet nodig. het contact met De 'Hemel-op-Aarde-vouw' bleek er namelijk voor te zorgen dat ik energetisch weer op Aarde kwam zonder het Zijn te verlaten. Ik kwam daardoor uit de ivoren toren en van de berg en dus weer op het niveau van de ego-mensen. Dat had direct effect op mijn omgeving en dat was de bevestiging van het innerlijk proces dat zich had voltrokken. Ben benieuwd met wie ik nu een liefdesrelatie krijg, met de Eva-vrouw of met de Hemel-op-Aarde-vrouw? 

Het is nu 4 oktober 2024

Het is nu 4 oktober 2024 en nog steeds is het bevorderen van zijnsontwikkeling in de samenleving een 'mission impossible'. Maar er is veel met mij gebeurd. Ik heb ontdekt dat het realiseren van mijn verlicht-Zijn in 2000 niet het eindpunt van mijn spirituele ontwikkeling is. Het verlicht-Zijn is namelijk de bevrijding van het ego en daarmee van de gevoelens en gedachten ervan. En dus een lege staat. Omdat het ook de bevrijding van de voorwaardelijke, op 'hebben' en op hechting gebaseerde liefde is, bestond het vervolg uit het gevuld raken van de Zijns-liefde en het realiseren van het Paradijs, de hemel op Aarde: de spirituele eindbestemming van de mens op aarde. Dat geschiedde via de ontmoeting met allerlei vrouwen uit de datingsite E-matching. Dankzij hen ervoer ik allerlei nuances van liefde variërend van gevoelde compassie en milde verliefdheid tot diepe en tot ontroering toe bewogen tederheid. Maar zelfs het realiseren van mijn Paradijs was nog niet genoeg. Eva hoorde er ook nog in. Dus werd ik intens naar een vrouw uit E-matching bewogen die voor mij overduidelijk Eva was. Het wonderlijke was dat zij eerst door innerlijke processen moest om in staat te zijn met mij te kunnen zijn. Want met mij zijn is niet gemakkelijk en zelfs bijna onmogelijk als er niet al een weg naar het Zijn is afgelegd. Tot op heden heeft zij die weg nog niet afgerond. Ben dus benieuwd of ze Eva is.

Prof. Robbert Dijkgraaf: The end of space and time

Geweldige uitleg van Professor Robbert Dijkgraaf, directeur van The institute of Advanced Study in Princeton USA, over kwantumtheorie, het zwarte gat en singulariteit. Ik meen er een soort wetenschappelijke basis in te vinden voor mijn ervaringen betreffende de ontwikkeling van mijn Zijn en mijn Zijn als zodanig. Zo zegt hij vanaf 31.00 minuten dat het imploderen van een ster leidt tot singulariteit. Ik meen dat dit hetzelfde is als het sterven van het (dualistische) materie gebonden ego zoals geschiedt in de ervaring van het zwarte gat op de Weg naar het Zijn en bijgevolg het één worden met de singulariteit van het Ware Zelf oftewel het realiseren van het Zijn. 

Bij 31.55 zegt hij dat buiten het zwarte gat de tijd opwaarts verloopt en in het zwarte gat inwaarts. Ik meen dat dit laatste hetzelfde is als het vrij/los zijn van tijd (en ook ruimte) in de singulariteit oftewel in het Ware Zelf. Dus hetzelfde is als het in het hier en nu zijn, in het één zijn met het Ware Zelf oftewel in het Zijn. Hetgeen in de praktijk betekent dat je Wil (is de Wil van je ware Zelf) niet gestuurd wordt door gebeurtenissen uit het verleden en verwachtingen of voornemens betreffende de toekomst.

Bij 33.21 zegt hij dat als er een deeltje ontstaat op de rand van het zwarte gat dat er dan een deeltje in en een deeltje buiten het zwarte gat ontstaat waarbij het deeltje in het zwarte gat in het zwarte gat blijft en het deeltje erbuiten bevrijd is en naar het oneindige kan ontsnappen. Ik meen dat dit hetzelfde is als het Zijn waarbij je één bent met de singulariteit van je Ware Zelf oftewel in het hier en nu bent en je je manifesteert vanuit je Ware Zelf in het oneindige van de materiële wereld c.q. het Geheel, de wereld van ruimte en tijd. Een manifestatie die ophoudt als je dood bent, dus als je je niet langer in de materiële wereld van ruimte en tijd bevindt maar alleen in de ruimte- en tijdloze wereld van de singulariteit. Deze manifestatie vanuit de singulariteit (dus vanuit je Ware Zelf) noemt Robbert de spontane manifestatie of de Hawking Radiation. Ik meen dat dit hetzelfde is als de manifestatie van het Ware Zelf die voortkomt uit de nonintentionele overgave aan de niet te kennen Wil van het Geheel die zich in het leven manifesteert als de impuls tot manifestatie in het hier en nu. Zie ook Leonard Susskind.
Bij 35.21 zegt hij dat deze manifestatie aangeduid kan worden in de slogan ‘it from bit’ waarbij ‘it’ het universum oftewel het Geheel is en ‘bit’ de informatie voor de materiële manifestatie is. M.a.w. de manifestatie vanuit de singulariteit c.q. het Ware Zelf is de manifestatie vanuit het Geheel of anders gezegd de manifestatie vanuit het één zijn met het Geheel c.q. het Zijn. Iets wat geschiedt via het zogenaamde holografische principe (zie 41.13) dat van de twee dimensies in de singulariteit de drie dimensies maakt waaruit de materiële, de dualistische, wereld bestaat.
Vanaf 44.51 zegt hij dat 'space and time should not be the basis of our arguments. Space and time should emerge from what we are doing'. Dit betekent wat mij betreft dat oorzaak en gevolg dat tot de materie oftewel tot ruimte en tijd behoort niet, zoals tot op heden gebruikelijk, als de basis van ons handelen kan worden gebruikt. En dat ons handelen simpelweg uit het niets of beter gezegd uit de niet te kennen singulariteit c.q. de eenheid/het geheel/het leven zelf voortkomt. M.a.w. we dienen ons over te geven aan de impuls tot manifestatie in het hier en nu oftewel aan dat wat vanzelf gebeurt. Iets wat in het Zijn nonintentioneel het geval is.

Bij 48.50 zegt hij dat kwantuminformatie een meer fundamenteel concept is dan het ruimte-tijd concept. Daaruit meen ik op te maken dat de manifestatie vanuit het Ware Zelf c.q. het Zijn echter is dan vanuit het materie en dus ruimte-tijd gebonden ego. Iets wat ik inderdaad als zodanig ervaar. Sterker nog, die informatie of beter gezegd de manifestatie vanuit die informatie ervaar ik als echt. Niet verwonderlijk, omdat het uit de singulariteit, de eenpuntigheid, komt.

Deze uitleg van Robbert Dijkgraaf sluit mooi aan bij de uitleg van Leonard Susskind. Hij heeft het namelijk over onze aanwezigheid in en buiten het zwarte gat c.q. de singulariteit.
Zie ook de Nlbe Nieuwsbrief 13-06 van 29 juni 2013.
De informatie van Robbert wil ik aanmerken als de beste wegbereiding voor zijnsontwikkeling. Te hopen is dat de wetenschap dat ook gaat erkennen.
Ik zou graag nog eens wat verder praten met de heer Dijkgraaf om een meer gedatailleerd inzicht te krijgen in wat hij bedoelt en dit te vergelijken met de (subtiele) ervaringen van het Zijn en de ontwikkeling ervan.
Vraag. Bij 41.28 heeft de heer Dijgraaf het over het ontstaan (the emergence) van het twee dimensionale in het driedimensionale via het holografisch principe. Bedoelt hij daarmee dat in het zwarte gat, dus in de singulariteit, het aantal dimensies twee is? En dat onze driedimensionale materiële werkelijkheid een holografische vorm is van de tweedimensionale werkelijkheid in het zwarte gat? Graag antwoord via vraag@nlbe.nl

Ik ben wel in de wereld, maar niet van de wereld.

Het wordt me steeds duidelijker hoe groot de weerstand tegen zijnsontwikkeling is ook al is dat dé methoden waarmee het Zijn en daarmee dat waar we al sinds het begin van ons bestaan tevergeefs naar streven gerealiseerd wordt. Het belooft namelijk niet, zoals vele andere en wel "succesvolle" methoden, instant geluk en zakelijk succes. Bovendien vraagt het niet om een bepaalde (therapie)vorm, een bepaald handelen, maar slechts om bewustzijn, om bewust toelaten van de ervaring die het leven in het verloop van het leven aanreikt. En het biedt geen houvast in de vorm van regels. Die weerstand uit zich niet in anti-houdingen, maar in het volledig negeren ervan. Het is alsof er zich een vrijwel ondoordringbaar scherm tussen het Zijn en het niet-Zijn c.q. het ego bevindt. Alsof het zo ver van ieders bewustzijn is dat het niet opgemerkt kan worden. Enigszins vergelijkbaar met de indianen in Amerika die, naar verluidt, de schepen van Columbus niet konden zien. Eigenlijk niet verwonderlijk als ik bedenk dat ik tijdens mijn ontwikkeling naar het Zijn in het zwarte gat, de singulariteit, aangekomen ben en daar nog steeds verblijf. En derhalve voorbij de waarnemingshorizon ben die daar bijhoort omdat zelfs licht niet aan het zwarte gat kan ontsnappen. Hierdoor word ik er steeds bewuster van dat ik, zoals ik in mijn boek duidelijk maak, wel in de wereld maar niet van de wereld ben. Ik sta aan de andere kant van het scherm, van de waarnemeningshorizon. Zoals de afbeelding weergeeft praten en filosoferen de mensen over deze kant en doen ze pogingen er te komen, maar ze blijven aan die kant omdat ze denken dat het Zijn net zo maakbaar is als alles wat ze tot nu toe gemaakt hebben en de illusie geeft dat ze het leven in hun macht hebben. Als gevolg van mijn positie vraag ik me af wat de zin van mijn bestaan is, wat ik hier te brengen heb als het scherm zo ondoordringbaar is. Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat het leven me in deze positie gebracht heeft en via mij doet wat het doet en dat dat zinvol in zichzelf is.

Feedback over mijn boek.

Ik heb nu van een paar mensen feedback over mijn boek gekregen. Ze zeggen dat het niet gemakkelijk is, dat het eigenlijk een studieboek is. Welnu, dat ben ik met ze eens en ik ben blij met dat bericht. Ik was namelijk tot de conclusie gekomen dat er veel ontbrak in de spirituele literatuur, zoals het antwoord op de vraag waarom we eigenlijk (spiritueel) willen/moeten groeien. Zijn we soms ergens van afgescheiden en zo ja hoe zit die afscheiding dan in elkaar in het universum en in onszelf? En kunnen we die afgescheidenheid zelf opheffen door spirituele ontwikkeling of zijn we daarvoor afhankelijk van de evolutie? En hoe zit het eigenlijk met dat ego van ons? Zijn we dat of hebben we dat? Als we het hebben, wat zijn we dan? En wat is het verschil tussen het ego en wat we zijn?

Op al die wezenlijke vragen en nog veel meer geef ik in mijn boek antwoord. Zoals op de vraag of er een vrije wil bestaat, wat het kwaad (de duivel) is, wat het verschil tussen waarheid zijn en waarheid hebben is, waarom mensen wel of niet in God geloven, wat is God en zijn Wil eigenlijk, wat onvolmaakt en vomaakt zijn is, enz. enz.

Verder vertel ik wat de essentie van spirituele ontwikkeling, van zijnsontwikkeling, is en dat die oneindig eenvoudig en het moeilijkste is wat er is. Dit feit blijkt het grote struikelblok voor een aantal lezers. Ze kunnen die oneindige eenvoud niet vatten. Dat ze de toepassing ervan moeilijk vinden, kan ik begrijpen, maar dat ze die eenvoud, waar geen intelligentie, geen analytisch vermogen, voor nodig is, niet vatten, dat begrijp ik niet. Maar toch ook weer wel, want het ego verzet zich tegen het begrijpen van die eenvoud en al helemaal tegen het toepassen ervan. Verder is de spirituele literatuur over het algemeen lekker vaag en uiterst divers kwa methoden en begrippen waardoor de lezer niet echt aangesproken wordt op zijn verantwoordelijkheid inzake de bedoeling van zijn verblijf op aarde. En is het vaak ook nog dogmatisch waardoor het houvast wordt geboden waar het ego blij mee is omdat het daardoor in stand kan blijven. Wat is het leven toch boeiend, want wat mensen ten diepste willen, verzetten ze zich ook uit alle macht tegen. Maar wat is het leven toch ook weer erg saai, want het blijkt oneindig eenvoudig te zijn. Het zij zo!

Tekst van de 4e nieuwsbrief.

Ik heb nu een paar interactieve lezingen over mijn boek gegeven. Wat is het fijn om mensen te vertellen dat datgene waar ze ten diepste naar verlangen, te weten het Zijn (wie je echt bent), in henzelf aanwezig is en dat het realiseren ervan oneindig eenvoudig is. Ik merk wel dat mijn verhaal zo acceptabel is omdat ik het Zijn zelf gerealiseerd heb en daardoor in staat ben iedere vraag erover vanuit mijn ervaring te kunnen beantwoorden. Dat roept ook nog al eens verwarring op. Bijvoorbeeld als ik zeg dat je vanuit het Zijn waarheid spreekt zonder dat dat dé waarheid kan zijn. Dé waarheid spreken is kennelijk één van de dominantste dogma’s. Intussen gebeurt er weer veel in de samenleving. Dat zijn soms schokkende gebeurtenissen zoals het doodschoppen van een grensrechter. Wat me telkens opvalt is dat men gaat beseffen dat dit geweld met de hele samenleving te maken heeft en dus geen incidenten zijn die toe te schrijven zijn aan het soort sport, de afkomst van de daders, enz. Maar wat die samenleving dan mankeert en wat er aan te doen is, ontbreekt nog steeds. Men weet wel dat harder straffen niet helpt, maar wat dan wel helpt wordt niet beantwoord, zelfs niet door hoogleraren die het zouden moeten weten. Steeds meer wordt gezegd dat de opvoeding beter moet. Men heeft het dan over normen, waarden, grenzen, en dergelijke. Maar het maakbaarheididee is ten einde, dus dat is precies waar men in deze tijd vanaf wil, wat niet meer werkt. Het wordt dus hoog tijd dat men gaat beseffen dat de samenleving de kwantumsprong van ego naar Zijn aan het maken is en dat die, zoals de verharding van de samenleving laat zien (zie), begint met het vrij spel van het in de materie gevangen en daardoor dualistische ego. En dat men tevens gaat beseffen dat zijnsontwikkeling dé methode is om die sprong te voltooien. Ik probeer de media zover te krijgen dat ze over deze kwantumsprong gaan berichten, maar tot nu toe tevergeefs. Het ego is kennelijk nog te sterk. De crisis zal dus nog groter moeten worden. Bedenk daarbij dat je individuele werkelijkheid lichter wordt naarmate je zijnsontwikkeling vordert en je dus minder en uiteindelijk geen last meer hebt van die crises. Het leven is namelijk op niets anders uit dan het realiseren van het Zijn (het één zijn met het leven) en gebruikt daar confrontatie c.q. crisis voor. Als het Zijn is gerealiseerd, is die crisis dus niet meer nodig. Heerlijk om te ervaren. Prettige feestdagen en Licht toegewenst.

Media-interesse voor mijn boek.

Onlangs heb ik geprobeerd een medewerker van een televisieprogramma te interesseren voor mijn boek en daarmee voor voornoemde kwantumsprong. De reactie was voorspelbaar. "We zijn op dit moment niet zo geïnteresseerd in filosofische onderwerpen". Jammer dat ze geen onderscheid kunnen maken tussen filosofie en (spirituele) zijnsontwikkeling. Want filosofie geeft geen oplossing voor de problemen van de mens terwijl zijnsontwikkeling dat wel doet. De problemen moeten waarschijnlijk nog erger worden voordat de mensen zich gaan realiseren dat ze hun oplossingen in de vorm zoeken terwijl die daar niet in te vinden is. Sterker nog, dat die zelfvernietigend zijn zoals overduidelijk blijkt.