Ik ben wel in de wereld, maar niet van de wereld.

Het wordt me steeds duidelijker hoe groot de weerstand tegen zijnsontwikkeling is ook al is dat dé methoden waarmee het Zijn en daarmee dat waar we al sinds het begin van ons bestaan tevergeefs naar streven gerealiseerd wordt. Het belooft namelijk niet, zoals vele andere en wel "succesvolle" methoden, instant geluk en zakelijk succes. Bovendien vraagt het niet om een bepaalde (therapie)vorm, een bepaald handelen, maar slechts om bewustzijn, om bewust toelaten van de ervaring die het leven in het verloop van het leven aanreikt. En het biedt geen houvast in de vorm van regels. Die weerstand uit zich niet in anti-houdingen, maar in het volledig negeren ervan. Het is alsof er zich een vrijwel ondoordringbaar scherm tussen het Zijn en het niet-Zijn c.q. het ego bevindt. Alsof het zo ver van ieders bewustzijn is dat het niet opgemerkt kan worden. Enigszins vergelijkbaar met de indianen in Amerika die, naar verluidt, de schepen van Columbus niet konden zien. Eigenlijk niet verwonderlijk als ik bedenk dat ik tijdens mijn ontwikkeling naar het Zijn in het zwarte gat, de singulariteit, aangekomen ben en daar nog steeds verblijf. En derhalve voorbij de waarnemingshorizon ben die daar bijhoort omdat zelfs licht niet aan het zwarte gat kan ontsnappen. Hierdoor word ik er steeds bewuster van dat ik, zoals ik in mijn boek duidelijk maak, wel in de wereld maar niet van de wereld ben. Ik sta aan de andere kant van het scherm, van de waarnemeningshorizon. Zoals de afbeelding weergeeft praten en filosoferen de mensen over deze kant en doen ze pogingen er te komen, maar ze blijven aan die kant omdat ze denken dat het Zijn net zo maakbaar is als alles wat ze tot nu toe gemaakt hebben en de illusie geeft dat ze het leven in hun macht hebben. Als gevolg van mijn positie vraag ik me af wat de zin van mijn bestaan is, wat ik hier te brengen heb als het scherm zo ondoordringbaar is. Ik weet het niet. Maar wat ik wel weet is dat het leven me in deze positie gebracht heeft en via mij doet wat het doet en dat dat zinvol in zichzelf is.

Feedback over mijn boek.

Ik heb nu van een paar mensen feedback over mijn boek gekregen. Ze zeggen dat het niet gemakkelijk is, dat het eigenlijk een studieboek is. Welnu, dat ben ik met ze eens en ik ben blij met dat bericht. Ik was namelijk tot de conclusie gekomen dat er veel ontbrak in de spirituele literatuur, zoals het antwoord op de vraag waarom we eigenlijk (spiritueel) willen/moeten groeien. Zijn we soms ergens van afgescheiden en zo ja hoe zit die afscheiding dan in elkaar in het universum en in onszelf? En kunnen we die afgescheidenheid zelf opheffen door spirituele ontwikkeling of zijn we daarvoor afhankelijk van de evolutie? En hoe zit het eigenlijk met dat ego van ons? Zijn we dat of hebben we dat? Als we het hebben, wat zijn we dan? En wat is het verschil tussen het ego en wat we zijn?

Op al die wezenlijke vragen en nog veel meer geef ik in mijn boek antwoord. Zoals op de vraag of er een vrije wil bestaat, wat het kwaad (de duivel) is, wat het verschil tussen waarheid zijn en waarheid hebben is, waarom mensen wel of niet in God geloven, wat is God en zijn Wil eigenlijk, wat onvolmaakt en vomaakt zijn is, enz. enz.

Verder vertel ik wat de essentie van spirituele ontwikkeling, van zijnsontwikkeling, is en dat die oneindig eenvoudig en het moeilijkste is wat er is. Dit feit blijkt het grote struikelblok voor een aantal lezers. Ze kunnen die oneindige eenvoud niet vatten. Dat ze de toepassing ervan moeilijk vinden, kan ik begrijpen, maar dat ze die eenvoud, waar geen intelligentie, geen analytisch vermogen, voor nodig is, niet vatten, dat begrijp ik niet. Maar toch ook weer wel, want het ego verzet zich tegen het begrijpen van die eenvoud en al helemaal tegen het toepassen ervan. Verder is de spirituele literatuur over het algemeen lekker vaag en uiterst divers kwa methoden en begrippen waardoor de lezer niet echt aangesproken wordt op zijn verantwoordelijkheid inzake de bedoeling van zijn verblijf op aarde. En is het vaak ook nog dogmatisch waardoor het houvast wordt geboden waar het ego blij mee is omdat het daardoor in stand kan blijven. Wat is het leven toch boeiend, want wat mensen ten diepste willen, verzetten ze zich ook uit alle macht tegen. Maar wat is het leven toch ook weer erg saai, want het blijkt oneindig eenvoudig te zijn. Het zij zo!